Υποφέρω μέσα

στην κουβέρτα

της σιωπής

που υπολείπεται.

 

Στον απόηχο της

απόστασης

ο χρόνος μας

έγινε σίδερο,

έγινε

μαύρο αίμα

το μεσημέρι του ήλιου,

η ώρα που τα μάτια μου έπηξαν

μέσα στο ξεραμένο αλάτι,

ένα νεκρό πουλί να μου θυμίζει

αλλοτινά πετάγματα

μέσα από τα χέρια σου.

 

Έγειρες μέσα στα σπλάχνα μου

ένα καιγόμενο δέντρο

και τώρα περιφέρεσαι

σε κοινή θέα

με τα χέρια σου μέσα στη στάχτη

ακουμπισμένα

πάνω στους νεκρούς.

 

ενώ

σε αναζητώ

μέσα σε οιμωγές,

ενώ

σε κυκλώνω

με το σάβανο της μνήμης,

ενώ

με σταυρώνουν πάνω

σε ένα υδάτινο μνήμα,

πάνω στο θαλάσσιο σώμα σου.

 

*(Σχετικά με την φωτογραφία εξωφύλλου: copyrightdidee)

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ