Καθόταν μόνη σε ένα από εκείνα τα παγκάκια της εφηβείας της. Φορούσε το ίδιο σκισμένο τζιν, τα ίδια αθλητικά παπούτσια, είχε τα μαλλιά της πιασμένα λίγο πιο πάνω από τον λαιμό και από τα αυτιά της κρεμόταν ο κόσμος.

Παρατήρησα τα δαχτυλίδια στα χέρια της. Τη συμμετρική ασυμμετρία της που ανέκαθεν αγαπούσε. Την κούραζε η συνήθεια των ματιών. Ήθελε πάντα να ανοίγει τα φτερά της και να απλώνει το όνειρο σε κάθε ουρανό. Ακόμη και σε αυτόν που δικός της δεν ήταν.

Κοιτούσε κάπου μακριά, ακαθόριστα για τη θέση που βρισκόμουν, όμως το βλέμμα της είχε για ώρα μείνει παγωμένο. Ποιες εικόνες πάλι βασάνιζαν τον ορίζοντα; Ποιες ανείπωτες λέξεις, ποιες υποσχέσεις που αφήσαν τη στάχτη τους; Ήθελα να την πλησιάσω, αλλά φοβήθηκα πως θα τρόμαζε.

Κι έτσι έμεινα να παρατηρώ από τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά τις αλλαγές της. Αλλαγές στο ρυθμό της ανάσας της. Αλλαγές στον τρόπο που με τα πόδια χτυπούσε κάθε λίγο το ξύλινο παγκάκι. Τη φωνή της που τραγουδούσε έναν παλιό σκοπό και στο ίδιο σημείο κάθε φορά, έσπαγε. Κι ο στίχος έμενε μισός. Και όλο πάλι το τραγούδι απ’ την αρχή.

Σήκωσε το δεξί της χέρι ξαφνικά και κοίταξε τον καρπό της. Ένα τατουάζ χρόνια χαραγμένο με ένα πλατύ χαμόγελο. Μετά γύρισε προς το μέρος μου. «Ώρα να φεύγουμε μικρή. Ντύσου καλά. Είναι χιόνι οι άνθρωποι κι εσύ ακόμα δεν έμαθες να συλλαβίζεις μίσος.»

Έδεσα καλύτερα τα κορδόνια μου, ίσιωσα το σκισμένο μου τζιν, αγκάλιασα το στέρνο μου και κατηφόρισα τον δρόμο.


 

Μαρία Χρονιάρη

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθρο|Pier Paolo Pasolini
Επόμενο άρθρο|Γιάννης Ρίτσος
Η Μαρία Χρονιάρη γεννήθηκε στην Αθήνα και κατάγεται από τα Ανώγεια της Κρήτης. Σπούδασε τηλεόραση, έκανε σεμινάρια σκηνοθεσίας και εργάστηκε ως οπερατέρ. Έχει συγγράψει τρεις προσωπικές ποιητικές συλλογές, μια συλλογή πεζών κειμένων και έχει συμμετάσχει στην συγγραφή μιας συλλογικής ποιητικής έκδοσης. Στο θέατρο έχει σκηνοθετήσει την παράσταση της ομάδας IlluminArti Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου, από το ομώνυμο βιβλίο του Σταύρου Σταυρόπουλου. Τον Μάιο του 2019 παρουσιάστηκε στο θέατρο ΜΠΙΠ η παράσταση «Αγέννητη Γη» σε σκηνοθεσία της ίδιας. Ένας θεατρικός μονόλογος βασισμένος στην ομότιτλη ποιητική συλλογή της, που κυκλοφορεί από τις Εκδ. Σοκόλη. Η «Αγέννητη γη» βραβεύτηκε ως «Βιβλίο της χρονιάς» από τον Ε.Π.Ο.Κ (Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων) σε Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό. Για την παράσταση «Αγέννητη Γη» βραβεύτηκε από τον Πρόεδρο του Ομίλου UNESCO Πειραιώς και Νήσων για την προσφορά της στον πολιτισμό. Το Μετά από αυτό που προηγήθηκε είναι το έκτο βιβλίο της.