Ετικέτα: Γιάννης Ρίτσος

Αυτός ο φόβος μήπως έμεινε κάτι που δεν το πήρα. Κι ο φόβος μήπως εκείνο το απέραντο έχει τέλος.   (Τα ερωτικά)

Φύγε σου λέω. Δεν αντέχω την ύβρι της σιωπής σου.      

XVI   Χαρά χαρά. Δε μας νοιάζει τι θ’ αφήσει το φιλί μας μέσα στο χρόνο και στο τραγούδι. Αγγίξαμε το μέγα άσκοπο που δε ζητά το σκοπό...

(1 Μαϊου 1909 - 11 Νοεμβρίου 1990)     Όμορφη μέρα- δεν την αντέχω να μην είσαι εδώ   (Τα ερωτικά)   Στα μαλλιά σου, το βλέπω, έχει περάσει τα δάχτυλα ο άνεμος. Δεν...

Εσύ – το αίμα μου… Εσύ το ξέρεις.      

Ι   Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου, καρδούλα της καρδιάς μου, Πουλάκι της φτωχειάς αυλής, ανθέ της ερημιάς μου,   Πώς κλείσαν τα ματάκια σου και δε θωρείς...

Αδέξια, με χοντρή βελόνα, με χοντρή κλωστή, ράβει τα κουμπιά στο σακάκι του. Μιλάει μονάχος:   Έφαγες το ψωμί σου; κοιμήθηκες ήσυχα; μπόρεσες να μιλήσεις; ν’ απλώσεις το...

Εμένα κοίταξε το πουλί. Το ρολόι σταμάτησε Έχω μια πέτρα δική μου πλάι στη θάλασσα – λέει. Έχω τις στέγες με το μέρος μου. Γι’ αυτό είναι...

Τι σιωπηλά που αλλάζουν οι εποχές. Νυχτώνει απέραντα. Μια ψάθινη καρέκλα μένει μόνη, ξεχασμένη κάτω απ' τα δέντρα, μες στη λεπτή υγρασία και στους αχνούς που...

Θέλω να σου δείξω όλες τις κάμαρες την άσπρη, την τριανταφυλλιά, τη φυστικιά, τη μαύρη και τα παλιά ντουλάπια και τα μπαούλα και τα μικρά συρτάρια και...