Ετικέτα: Pablo Neruda

Από τους γοφούς σου ως τα πέλματα σου θέλω να κάνω ένα μακρύ ταξίδι.   Είμαι πιο μικρός κι από έντομο.   Προχωρώ απ’ αυτούς τους λόφους, έχουν το χρώμα...

Σε έχω μετά βίας αφήσει, είσαι μέσα μου, κρυσταλλένια, ή τρέμοντας, ή με ανησυχία, πληγωμένη από μένα, ή κυριευμένη από αγάπη, όπως όταν τα μάτια σου κλείνουν μπροστά στο...

Σ’ αγαπώ σα φυτό που δεν ανθίζει, μα μέσα του κρύβει το λουλουδόφως όλο.    

Aν με ξεχάσεις… Ένα θέλω να ξέρεις.   Ξέρεις πώς είν’αυτό: κοιτάζω το κρυστάλλινο φεγγάρι, το κόκκινο κλαδί του αργού φθινοπώρου στο παράθυρό μου, αγγίζω πλάι στη φωτιά την ατάραχη στάχτη ή το ρυτιδωμένο σώμα...

Διαβάζω όλα όσα γράφουν για μένα σαν να μη τα βλέπω φευγαλέα, λες και δεν απευ8ύνονται σε μένα οι σκληρές ή δίκαιες λέξεις. Όχι γιατί αρνούμαι να δεχτώ την...

Όταν γδυθείς είσαι απλή σαν ένα από τα χέρια σου. Είσαι γλυκιά και στρογγυλή και διάφανη κι ωραία και απαλή και μια σταλιά και μια χουφτίτσα χώμα.   Όταν γδυθείς είσαι...

Πριν σε αγαπήσω, τίποτα δεν ήταν δικό μου: όλο βωλόδερνα στους δρόμους τίποτα αξία κι όνομα δεν είχε: έλπιζε ο κόσμος μόνο στον αέρα. Είχα γνωρίσει σταχτερά σαλόνια, τούνελ...

Το χάσαμε κι αυτό το ηλιοβασίλεμα. Κανείς δεν μας είδε εμάς χεράκι, χεράκι το βράδυ εκείνο όπου έπεφτε η γαλάζια η νύχτα και σκέπαζε τον κόσμο.   Απ'...

Τώρα να μ' αφήνατε ήσυχον τώρα συνηθίστε χωρίς εμένα.   Τώρα θα κλείσω τα μάτια μου.   Και μόνο θέλω πέντε πράγματα πέντε ρίζες που ξεχωρίζω.   H μια είναι ο έρωτας...

(12 Ιουλίου 1904 - 23 Σεπτεμβρίου 1973)   Το χάσαμε κι αυτό το ηλιοβασίλεμα. Κανείς δεν μας είδε εμάς χεράκι, χεράκι το βράδυ εκείνο όπου έπεφτε...