Ετικέτα: Pablo Neruda

Βλέπεις αυτά τα χέρια; Έχουν μετρήσει τη γη, έχουν ξεχωρίσει τα ορυκτά από τα δημητριακά, έχουν κάνει ειρήνη και πόλεμο, έχουν καταρρίψει τις αποστάσεις όλων των θαλασσών και ποταμών, κι...

Τώρα να μ' αφήνατε ήσυχον τώρα συνηθίστε χωρίς εμένα. Τώρα θα κλείσω τα μάτια μου. Και μόνο θέλω πέντε πράγματα πέντε ρίζες που ξεχωρίζω. H μια είναι ο έρωτας...

Μέσα σε μια μέρα θα ιδωθούμε Όμως σε μια μέρα μεγαλώνουν πράγματα, πουλιούνται σταφύλια στο δρόμο, αλλάζει το φλούδι της ντομάτας, το κορίτσι που σ’ άρεσε δεν ξαναγύρισε πια...

Έτσι σκληρός που είναι τούτος ο καιρός, περίμενέ με θα τον ζήσουμε με κέφι. Δος μου το μικρό χέρι σου: θ' ανεβούμε και θα υποφέρουμε. θα πηδήσουμε και...

'Ολη τη νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου κοντά στη θάλασσα, στο νησί. 'Ησουν άγρια και γλυκιά ανάμεσα στην ηδονή και στον ύπνο ανάμεσα στη φωτιά και στο νερό.   'Ισως...

Υπάρχουν πιο ψηλές από σένα, πιο ψηλές. Υπάρχουν πιο αγνές από σένα, πιο αγνές. Υπάρχουν πιο ωραίες από σένα, υπάρχουν ωραιότερες. Όμως εσύ είσαι η βασίλισα. Όταν περπατάς...

Σε έχω μετά βίας αφήσει, είσαι μέσα μου, κρυσταλλένια, ή τρέμοντας, ή με ανησυχία, πληγωμένη από μένα, ή κυριευμένη από αγάπη, όπως όταν τα μάτια σου κλείνουν μπροστά στο...

ΔΕ ΣΕ ΘΕΛΩ παρά γιατί σε θέλω, μα απ’ το θέλω στο δε σε θέλω πέφτω κι απ’ το καρτέρα, όταν δε σε προσμένω, περνώ απ’ το...

Aν με ξεχάσεις… Ένα θέλω να ξέρεις. Ξέρεις πώς είν’αυτό: κοιτάζω το κρυστάλλινο φεγγάρι, το κόκκινο κλαδί του αργού φθινοπώρου στο παράθυρό μου, αγγίζω πλάι στη φωτιά την ατάραχη στάχτη ή το ρυτιδωμένο σώμα...

Πριν σε αγαπήσω, τίποτα δεν ήταν δικό μου: όλο βωλόδερνα στους δρόμους: τίποτα αξία κι όνομα δεν είχε: έλπιζε ο κόσμος μόνο στον αέρα. Είχα γνωρίσει σταχτερά σαλόνια, τούνελ...