Ετικέτα: Ποίηση
Κάτω ἀπὸ σκιὲς καὶ φῶτα, Νικηφόρος Βρεττάκος
Τὸν καιρὸ ποὺ γεννήθηκα-
κεῖνα τὰ χρόνια, μοῦ ῾χε ὁ Θεὸς
φυλάξει τὰ δέντρα. Ἦταν ἀστέρια στὸν οὐρανό...
Μπροστά μου ὁ Ταΰγετος στεκόταν ἀνέπαφος...
Ἦταν ὁ κόσμος τοῦτος...
Απολογισμός της μοναξιάς, Ντίνος Χριστιανόπουλος
Σπασμένες μέσα μου εἰκόνες ἀνταπόκρισης,
ρήμαγμα μέσα σὲ ξένες ἀγκαλιές,
ἀπελπισμένο κρέμασμα ἀπὸ λαγόνια ξένα.
Πέσιμο ἐκεῖ ποὺ μοναχὰ ἡ μοναξιὰ ὁδηγεῖ:
νὰ ὑποτάξω ἀκόμη καὶ τὸ πνεῦμα...
Ένα απλό κρεβάτι, Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ
Κινήσεις που οδηγούν
σ’ ένα απλό κρεβάτι
πώς να εμπνεύσουν πια;
Κρεβάτι χωρίς παραστάτη
χωρίς εφιδρώσεις
χωρίς εντυπώσεις
ένα άδειο στρωμένο πανί
μία οθόνη δίχως προβολή
και κινήσεις μονοσήμαντες
που σημαίνουν μόνο το...
Μαύρη Γραβάτα, Κική Δημουλά
Πότιζε συ τη γλάστρα
κι άσε να κλαίω.
Μόνο γράφε του λόγους,
μήπως κι οφείλω κι άλλη λύπη.
Θέλω να έχω τη συνείδησή μου ήσυχη
πως βασανίστηκα για όλα.
Γράψε...
Ας μπορούσα ν’ αράξω – Απόψε –Σε Σένα! |Emily Elizabeth Dickinson
(απόσπασμα)
Έρημες Νύχτες - Έρημες Νύχτες!
Αν ήμουν μαζί σου,
αυτές οι Έρημες Νύχτες θα ήσαν
η Δική μας απόλαυση!
Ανώφελοι οι Άνεμοι -
σε μια Καρδιά, που άραξε στο...
Εξίσωση, Κώστας Μόντης
Μπορεί κάποια φορά
νάχε μεγάλη διαφορά
μπορεί μια τέτοια εξίσωση νάταν γελοία
την εποχή που σπούδαζες στην Ιταλία
αγάπη και φιλοσοφία
Μα τώρα πια…
Μα τώρα πια…
Ποιος να σου τόλεγεν,...
Σ’ ακολουθώ, Μάνος Λοΐζος
Σ’ ακολουθώ στην τσέπη σου γλιστράω
σαν διφραγκάκι τόσο δα μικρό
Σ’ ακολουθώ και ξέρω πως χωράω
μες στο λακκάκι που 'χεις στο λαιμό
Έλα κράτησέ με και...
Ο Ουρανός, Paul Verlaine
Το γαλανό ουρανό χαρά αποπάνω μου
θεού γιομίζει.
Ένα δεντρί το βάγιο του από πάνω μου
το ναναρίζει.
Σημάντρου αχός στον ουρανό που φαίνεται
γλυκοσκορπιέται.
Ένα πουλάκι στο δεντρί που...
Mε κάθε αντίο μαθαίνεις, Jorge Luis Borges
Μετά από λίγο μαθαίνεις
την ανεπαίσθητη διαφορά
ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι
και να αλυσοδένεις μια ψυχή.
Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι
Και συντροφικότητα δε σημαίνει...
Σ’ όσους σπάσανε, σ’ όσους κρατάνε, Κατερίνα Γώγου
Κουρελιασμένοι απ’ τ’ αγριεμένα κύματα
πεταμένα υπολείμματα για πάντα από δω και μπρός
στο σκοτεινό θάλαμο της γης
με ισκιωμένο το μυαλό
απ’ το ξέφρενο κυνηγητό
της ασάλευτης πορείας...