Ετικέτα: Ποίηση

Σήμερα που η ανθρώπινη ζωή δεν κοστίζει, πάλι, μια δεκάρα, που η φύση υφίσταται τη μεγαλύτερη στην ιστορία της καταστροφή, που πλήθη ολόκληρα τρέχουν σαν σκυλιά...

Αυτό το φως, τούτη η φωτιά που κατατρώει. Τούτο το σταχτί τοπίο που με τυλίγει. Τούτος ο πόνος για μια και μόνη ιδέα. Τούτη η αγωνία τ'ουρανού,...

Τελευταίο βλέμμα εκκολαπτήριο πάνω από την πόλη τόσο μακριά και τόσο κοντά είσαι άραγες εσύ το άστρο το μεγαλύτερο ή η κάμαρα η πιο μικρή που μένει ξάγρυπνη στη...

Κάθε που πέφτει επικίνδυνα το βράδυ, ξυπνάει η φωνή σου μέσα μου και με ρημάζει· κι όταν η νύχτα όλες τις γλυκιές εικόνες διώχνει, προβάλλει εντός μου...

Έμαθα: Πως να μεγαλώνεις, δεν σημαίνει μονάχα να «κλείνεις» χρόνια.   Πως η σιωπή, είναι η καλύτερη απάντηση όταν ακούς ανοησίες.   Πως να δουλεύεις, δεν σημαίνει μονάχα να κερδίζεις χρήματα.   Πως οι...

Έτσι φαντάζεσαι. Συχνά όμως δεν είναι.   Ξαφνική πετριά στο νερό κύκλος και κύκλος έγκλειστον δείχνει την πληγή που τσάκισε την ηρεμία και τώρα αφηγείται: πρώτα η σιωπή∙...

(απόσπασμα)     Α: Τα βράδυα, μερικές φορές, δεν μπορώ να κοιμηθώ, δεν ξέρω τι να τους κάνω όλους αυτούς, όλα αυτά, που έχω μαζέψει μες τη μέρα, τριγυρνάνε στον ύπνο...

Γοβάκια αδειανά Άκουσα για εσένα. Μπορώ να περιγράψω το χρώμα των μαλλιών σου. Μίλησαν για εσένα. Εγώ δε σε έμαθα.   Φονιάδες με κενά βλέμματα και βρόμικες ψυχές στέρησαν τις...

  Ποτέ  μου δεν περίμενα ότι θα σε συνήθιζα τόσο πολύ.   Πως θα γυρίζω στο πλευρό Κι αμέσως Θα με παίρνει ο ύπνος.    

Κουράστηκα στην άκρη της αγκαλιάς σου Κρεμάμενος απ’ την επιφύλαξη να αφεθούμε σε μνήμες χορτασμένες από ένσημα βαρέων ανθυγιεινών ερώτων Κουράστηκα να προφέρω τα ονόματά μας κρυφά απ’ τις φωτογραφίες σου που με κοιτούν...