Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

«Το μόνο που θυμάμαι είναι τα φιλιά, όλες οι άλλες λεπτομέρειες μού διαφεύγουν – σώμα, κινήσεις, διαγράμματα και τα λοιπά. Το μόνο που θυμάμαι είναι τα φιλιά στα χείλια, σα χαρακιές στα χείλια – το...

Να εξέπνεα εδώ, να εξέπνεες κι εσύ σ’ αυτό το μικρό κομματάκι γης· να τελειώναμε με τα ζητήματα της ύπαρξης …………………………………………………….. Μπαίνουμε επιτέλους στην ανήλικη φάση του κινδύνου η...

Σβήσε τα μάτια μου· μπορώ να σε κοιτάζω, τ' αυτιά μου σφράγισέ τα, να σ' ακούω μπορώ. Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να 'ρθω σ' εσένα, και...

Σιχαίνομαι ν' ακολουθώ, σιχαίνομαι και να καθοδηγώ. Να υπακούω; Όχι! Και να κυβερνώ; Ούτε και τούτο! Όποιος δεν φοβάται τον εαυτό του, φόβο δεν προκαλεί. Και μόνον...

Ι. Πλήθος λεμόνια επάνω στο τραπέζι στις καρέκλες στο κρεβάτι κίτρινες λάμψεις τρέχουν το σώμα σου μ’ αρέσει που βρέχει νύχτα με χίλια λεμόνια και ξαφνικά ο φακός του δασοφύλακα να σταματάει τους βρεγμένους...

Μέρες που σαν μια θάλασσα Με περιτριγυρίζουν Μέρες που δεν τις πρόφτασε η σιωπή Μέρες σαν παιχνίδια παιδιών Μέρες που μοιάζουν με τα καλοκαίρια Όταν δεν τελειώνουν Μέρες που δεν...

Αγαπάω τ' ό,τι θλιμμένο στον κόσμο, Τα θολά τα ματάκια, τους άρρωστους ανθρώπους, Τα ξερά, γυμνά δέντρα και τα έρημα πάρκα, Τις νεκρές πολιτείες, τους τρισκότεινους τόπους. Τους...

Τελευταίοι χαιρετισμοί απόψε ατελείωτοι οι δικοί μου που σου στέλνω και χαίρε χαίρε του αποκλείεται η θεία προθυμία να σ’ τους δώσει. Λιπόθυμα σωριάζοντας βιολέτες από το σφιχταγκάλιασμα του...

Μην πεις ποτέ σου δεν είν’ όμορφη η ζωή Όταν θα δεις το φως να χαμηλώνει, Όταν τα φύλλα τα ξερά θα πέφτουνε στα πόδια σου Κι...

Σε θυμάμαι σαν πόλη, σα να υπήρξε μια χώρα με πρωτεύουσα εσένα. Για να ξεφύγω από σένα έπαιρνα τα όρη και τα βουνά, και τριγυρνούσα τις Κυριακές στα προάστια. Σε...