Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Το να ειδωθούν και να ερωτευτούν τρελά υπήρξε ένα και το αυτό. Εκείνη είχε τους κοπτήρες μακριούς και ακονισμένους. Εκείνος είχε το δέρμα μαλακό και απαλό: ήταν καμωμένοι ο ένας...

Η στιγμή όταν, μετά από πολλά χρόνια Στέκεσαι στο κέντρο του δωματίου σου, Σπίτι, δύο στρέμματα, τετραγωνικό μίλι, νησί, χώρα Ξέροντας τελικά το πώς έφτασες εδώ, Και λες,...

Κάποια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα που δε θα αναφέρει τον αέρα ούτε τη νύχτα’ ένα ποίημα που θα παραλείπει τα ονόματα των λουλουδιών, που δεν...

«Καθρέφτη μου, σ’ εσένα μιλάω εσένα έχω μπροστά μου, άλλο κανένα Οι άνθρωποι, φίλοι, χάθηκαν Χάθηκαν απ’ τη ζωή ή χάθηκε το νόημα που έβρισκαν σε μένα; Με...

Ξέρω τα μάτια σου, ξέρω τα χείλη σου, ξέρω τα μαλλιά σου, ξέρω το σημαδάκι που άφησε φεύγοντας ο κεραυνός- θέλω να πω, ίπταμαι πάλι επί πτερύγων ανέμων, βαδίζω πάλι...

Τηρώ, Χρέος, το κατά δύναμιν τις εντολές σου τα δύσκολα Πρέπει σου.   Υπάκουες δείχνουν οι σκέψεις αλλά όρκο δεν παίρνω μια και έχουν την άνεση να παραβαίνουν εν κρυπτώ.   Αλλά τις...

Πες μου λοιπόν, τι φως έχουν τα χέρια σου και σκοτεινιάζουν έτσι εκείνο που προστάτευα από σένα και κρατούσα και ήμουν;   *Συλλογή || (2012), Εκδόσεις Ερμής.

Έμαθα πολύ αργά ν΄αγαπώ τα πουλιά Και λυπάμαι κάπως γι’ αυτό Τώρα όμως όλα έχουν πάρει το δρόμο τους Και καταλαβαινόμαστε Εκείνα δεν ασχολούνται μαζί μου Μα μήτε κι...

Δε σε γνωρίζω εσένα που μου λείπεις δεν είσαι εσύ η ανάμνησή σου ούτε το χτύπημα στην πόρτα ούτε το αλάφιασμα στον ύπνο ούτε- ξέρεις τι ώρα είναι για...

Είμαι όλος το σώμα σου Το κοραλλένιο φιλί σου όλος Είμαι το στόμα που φίλησες Κι έγινε στόμα σου   Είμαι τα πόδια που άνοιξα Με ένα φύλο που πια...