Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

Στην αρχή, ήταν μια γυναίκα και ένας άντρας. Κάθισαν αντικριστά στο τραπέζι. Ήπιαν. Κάπνισαν. Ήπιαν. Ήπιαν. Και είπαν ότι μίλησαν για όλα. Αργότερα, έφυγαν, για λίγο. Στο τέλος, ένας...

Ζούμε αλλού και κάπου αλλού υπάρχουμε αλλού κι αλλιώτικα μιλάμε και αγαπάμε αλλού είναι η σκέψη μας κι ολόκληρη η ζωή μας κι όμως εδώ σ’ αυτό...

Υπάρχω, για να σ’ αγαπώ μονάχα   και να μην έχω λόγο κανένα να το δηλώνω. Σ’ αγαπώ τόσο που το ξεχνώ,   όπως το αίμα που κυλά στις...

 (21 Οκτωβρίου 1907 - 31 Οκτωβρίου 1985) ___________________________________________________ Το γλωσσάριο των ανθέων ___________________________________________________   νυν ή αεί; αεί αυτόν ή άλλον; αυτόν εσένα ή άλλον; εσένα το άλφα ή το ω μέγα; το άλφα την εκκίνηση ή...

Ανάβαλες την τελευταία πάντα μέρα τη φυγή σου Είχαμε μέσα κι οι δυο μας βαθιά τον πανικό του χωρισμού. Νοσταλγούσαμε τόσο να χαρίσουμε τις αβέβαιες πλάνες...

Στην πρώτη επαφή που είχαμε, μιλήσαμε όπως δυο ξένοι για πράγματα διάφορα σχεδόν. Στη δεύτερη μπορώ να πω το ίδιο, με κάποια στη φωνή μας διαφορά, ένα χρωμάτισμα. Ώσπου στην...

Ω, η αγαπημένη μου είναι σαν ένα κόκκινο, κατακόκκινο ρόδο   Που είναι φρεσκοανθισμένο τον Ιούνη. Ω, η αγαπημένη μου είναι σαν μια μελωδία,   Που ‘ναι παιγμένη σε...

∆εν είναι ο έρωτας, δεν είναι ο Θεός Αυτό που μας λείπει· εμείς Λείπουμε και μας λείπει, Έχουμε φύγει κ’ είναι απών.   Τον γυρεύουμε τάχα ή μας γυρεύει Και...

Τώρα να μ' αφήνατε ήσυχον τώρα συνηθίστε χωρίς εμένα.   Τώρα θα κλείσω τα μάτια μου.   Και μόνο θέλω πέντε πράγματα πέντε ρίζες που ξεχωρίζω.   H μια είναι ο έρωτας...

Πνιγμένη σ' ένα σώμα, χρόνια παγιδευμένο. Μπορώ να νιώσω τη λύπη στα βήματα περαστικών, τα κρυφά λόγια γνωστών και αγνώστων, μα ποτέ τα δικά σου. Γι' αυτό λοιπόν, μη διστάσεις απόψε να με απογοητεύσεις κι'...