Ετικέτα: Το Ποίημα της Ημέρας

μπατιρημένο κουρείο Σάββατο βράδυ χωρίς δουλειά μπατιρημένο κορμί Σάββατο βράδυ χωρίς έρωτα   το φιλί ενώνει πιὸ πολύ απ᾿ το κορμί γι᾿ αυτό το αποφεύγουν οι πιο πολλοί   το γατί μου δε χορταίνει μόνο με χάδια θέλει και...

«Σβήσε τα μάτια μου· μπορώ να σε κοιτάζω, τ’ αυτιά μου σφράγισέ τα, να σ’ ακούω μπορώ. Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να ’ρθω σ’ εσένα, και...

Πριν λυτρωθείς απ’ τα δάκρυα που πνίγεις Πριν σε προδώσει η μυρωδιά της φωτιάς Πριν τυλιχτείς στις αλυσίδες της θλίψης Πριν αρνηθείς τις μαχαιριές της χαράς Πριν σε...

Έξω από το παράθυρο έλαμπε το πέλαγος. Θα τρελλαθώ αν χαθεί το πέλαγος, είπε η Μαρία. ‘Εκρυβε με τα χέρια τη γυμνότητα, παράφορη, γυρίζοντας με μια τρομαχτικήν απόγνωση...

Στα χείλη των ερυθρών χαραδρών ανθούν λευκά λουλούδια Στα δροσερά υπόγεια των καλοκαιριών αιχμαλωτίζονται Καρδίες Παιδιών η απελπισία ηχεί και πέραν της Ποιήσεως ακόμη Και των ενδόξων Ρεμπέτικων...

Είμαι τόσο κουρασμένος που σαν διψώ με τα μάτια κλειστά την κούπα σηκώνω και πίνω Γιατί αν τα μάτια ανοίξω εκείνη δε βρίσκεται εδώ κι είμαι κουρασμένος για να σηκωθώ και τσάι να φτιάξω Είμαι τόσο...

Κορίτσι μου σαρακηνό και σβέλτο, ο ήλιος που δένει τους καρπούς, που σφίγγει το στάρι μες στα στάχια, που ακονίζει τον αθέρα του σίδερου, έπλασε και το έκπαγλο...

Άρχισε ψύχρα. Το γύρισε ο καιρὸς σε αναχώρηση.   Η πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη ξοδεύτηκε σε κάποια υδρορροή.   Ως χθες ακόμα όλα έρχονταν. Ζέστες, η διάθεση για φως, λόγια, πουλιά, πλαστογραφία ζωής.   Γονιμοποιούνταν...

Ἀναζητῶ μίαν ἀκτὴ νὰ μπορέσω νὰ φράξω μὲ δέντρα ἢ καλάμια ἕνα μέρος τοῦ ὁρίζοντα. Συμμαζεύοντας τὸ ἄπειρο, νἄχω τὴν αἴσθηση: ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε μηχανὲς ἢ πὼς...

H απόφασή μου να μη σε συλλογιέμαι είναι μήπως και σώσω ό,τι μπορώ να σώσω κρύβοντας λίγες σπαταλημένες μέρες βαθιά μέσα στη μνήμη, ρίχνοντας τις άλλες μέρες από...