Η υφή των μεθυσμένων.

Ανάθεμά την.

Πέρασαν δύο χρόνια κι ακόμα

τρικλίζουν τα δάχτυλά μου

από το άγγιγμα.

Θυμάμαι σαν τώρα εκείνη τη Δανάη.

Ξύπνησε σε λευκό ανοιξιάτικο φουστάνι.

Παράταιρη ως το κόκαλο.

Γέμισε το ποτήρι του θερμός κονιάκ

και το άδειασε στη θάλασσα.

Ξεκόλλησε έναν αχινό από τα βράχια,

τον κάρφωσε στα γόνατά της

κι έμεινε εκεί μέχρι το βράδυ.

Πίνοντας στη μνήμη του.

Όταν το αίμα ξεράθηκε στα πόδια της

γύρισε προς εμένα, τράβηξε βίαια το χέρι μου

και το ακούμπησε επάνω της

ρωτώντας με εξαντλημένη

έχεις αγγίξει σάρκα μεθυσμένη από κονιάκ;

 

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.