Ζωή Αμοιρίδου
Γεννήθηκε το 1999 στην Κέρκυρα, όπου και μεγάλωσε, ενώ από το 2017 μένει στη Θεσσαλονίκη όπου σπουδάζει στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Θέλει να γίνει ιστορικός τέχνης γιατί η τέχνη τη συγκινεί όσο τίποτα. Συμμετέχει εθελοντικά στο φεστιβάλ κινηματογράφου, στην ArtThessaloniki και στο OpenHouse. Τριγυρνά σε μουσεία και γκαλερί. Αγαπά τη φωτογραφία, τον κινηματογράφο ,τη λογοτεχνία και όποτε της έρθει γράφει και κανένα ποίημα. Της αρέσουν τα ταξίδια, οι βόλτες με φίλους, οι καφέδες σε τζαζ ρυθμούς και τα κρασιά με υπόκρουση Μάλαμα. Θέλει να συζητά, να γνωρίζει ανθρώπους που θαυμάζει, να κερδίζει γνώσεις. Κλαίει, όσο γελά. Πάρα πολύ.
Η στήλη της VitArt, είναι η προσπάθεια της να μιλήσει περί Τέχνης, για τα περί της Ζωής. Κάποτε σε πεζό λόγο, κάποτε σε ποιητικό.
Μυθιστορία με Απόλλωνα
Όσο και να λιώνεις,
το φυτίλι σου δεν σβήνει.
Είσαι άναμμα της φύσης,
που η θλίψη δε συνθλίβει.
Μοιάζεις με Απόλλωνα του Kassel.
Μη φοβάσαι είσαι το καλύτερα σωζόμενο...
Τ’ αμάραντα
Τα αμάραντα είναι από αυτά τα λουλούδια που τα είχα στιγματίσει ανεπανόρθωτα. Ήταν για μένα τα λουλούδια του νεκροταφείου και πιο συγκεκριμένα του Άη...
Κέρινα μαλλιά
Νυσταγμένα μάτια που πικρά χαμογελούν κοιτούν την άδεια πόλη.
Φλεγόμενοι βόστρυχοι ξεπρόβαλλαν από το κράνος του.
Μοιάζανε της πόλης λυχνίες που λαμπύριζαν μονάχα για δυο μάτια...
Πιάτα Άπλυτα.
Τα πιάτα που έχουν αφεθεί στο νεροχύτη άπλυτα με αγχώνουν. Νιώθω πως με κοιτούν ακόμα κι αν έχω φύγει γρήγορα για το σαλόνι σε...
Κιμωλίες
Αν ήταν λουλούδια οι κιμωλίες, θα ήταν μπιγκόνιες.
Γράφανε και σβήνανε αναμνήσεις που αριθμούσαν από τα 15 τους έτη.
Στους κύκλους των χρόνων φυσούσαν τα υπολείμματα...
Τα πρωινά.
Είμαι τύπος πρωινός. Με υποχρεώσεις ή χωρίς και πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, θέλω να σηκώνομαι νωρίς, να σκέφτομαι πως θα με χτυπάνε ηλιαχτίδες τις περισσότερες...
Μέδουσα: Από την αποτροπή, στην δολοφονική ομορφιά. Η ιστορία μιας γυναίκας.
Σε πρόσφατη επίσκεψη μου στο αρχαιολογικό μουσείο Κέρκυρας είδα ξανά μετά από χρόνια το γνωστό αέτωμα από το ναό της Αρτέμιδος των αρχών του...
Αποστροφή
Γύρεψες κόσμους, λημέρια αταξίδευτα.
Να χωρέσεις τη ληγμένη σου συνείδηση.
Στα αποκούμπια που παρηγορούσουν γονατιστός, φίλησες τα δάχτυλα των ποδιών σου κλαίγοντας.
Ήσουν ο άλλος που φoβόσουν...
Η πιο όμορφη μέρα του χρόνου.
Ήταν 27 του Ιούλη του 2019 και ήταν η πιο ωραία μέρα του χρόνου. Παρά την κούραση της εβδομάδας και τους ξέφρενους χορούς της...
Το έργο “Comedian” του Maurizio Cattelan: ένα έργο εννοιολογικό ή σχεσιακό;
Όταν κλήθηκα να συντάξω την εργασία για το φροντιστηριακό μάθημα με θέμα την τέχνη από τον 20ο αιώνα μέχρι και σήμερα και με προτίμηση...