Μπορεί να λέγεται Ολυμπία
και να μην έχει πάει στο γυμνάσιο,
να ‘ναι χοντρή
και ν’ αγοράζει βερεσέ απ’ το περίπτερο,
να μασουλάει τσίχλα
και να τραγουδάει.
Κι αυτός μπορεί να λέγεται Αποστόλης
και να μην έχει πάει στο γυμνάσιο,
να ‘χει συνήθειες λαϊκές,
να πίνει
και να κάνει μεθυσμένος έρωτα –
κι όμως εσύ ο ανώτερος
να τους ζηλεύεις.
Μαντένια
Ένα κρεβάτι
και να είναι Αύγουστος,
και ξέρω εγώ να ξαναζήσω.
Χώμα είμαστε
Χώμα είμαστε
και στο χώμα θα πάμε.
Τον ουρανό,
για λόγους που εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς,
τον επινοήσαμε.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
