Ετικέτα: Ποίηση

Τα λουλούδια κείτονται πια πεταμένα. Ο μηχανισμός της ζωής παραμορφώθηκε. Με μια ματιά στο κενό αναπαριστώ τα περιστατικά των στιγμών μας. Σιωπές μεταλλικές σχίζουν το ηλιοβασίλεμα που έρχεται. Η απαίτηση της...

Θέλω λυπητερά τραγούδια καλοκαίρι μου καυτό σακατεμένο μου διαμάντι γυμνό κορμί της θάλασσας που έπαιξες χορδές του αέρα μέσα στα μαλλιά μου   Θέλω λυπητερά τραγούδια καλοκαίρι μου ηλεκτρισμένα μάτια...

Υπάρχω, για να σ’ αγαπώ μονάχα   και να μην έχω λόγο κανένα να το δηλώνω. Σ’ αγαπώ τόσο που το ξεχνώ,   όπως το αίμα που κυλά στις...

 (21 Οκτωβρίου 1907 - 31 Οκτωβρίου 1985) ___________________________________________________ Το γλωσσάριο των ανθέων ___________________________________________________   νυν ή αεί; αεί αυτόν ή άλλον; αυτόν εσένα ή άλλον; εσένα το άλφα ή το ω μέγα; το άλφα την εκκίνηση ή...

Ανάβαλες την τελευταία πάντα μέρα τη φυγή σου Είχαμε μέσα κι οι δυο μας βαθιά τον πανικό του χωρισμού. Νοσταλγούσαμε τόσο να χαρίσουμε τις αβέβαιες πλάνες...

Μην έχοντας στοιχεία για το αντίθετο, θα πω πως εσύ, είσαι πρότυπο απαράμιλλης τελειότητας. Στο απόγειο της νιότης σου, εγώ, γονατίζω εμπρός στο μεγαλείο σου.   Σε συγκρίνω μονάχα...

Στην πρώτη επαφή που είχαμε, μιλήσαμε όπως δυο ξένοι για πράγματα διάφορα σχεδόν. Στη δεύτερη μπορώ να πω το ίδιο, με κάποια στη φωνή μας διαφορά, ένα χρωμάτισμα. Ώσπου στην...

Ω, η αγαπημένη μου είναι σαν ένα κόκκινο, κατακόκκινο ρόδο   Που είναι φρεσκοανθισμένο τον Ιούνη. Ω, η αγαπημένη μου είναι σαν μια μελωδία,   Που ‘ναι παιγμένη σε...

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι, μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές, όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα! Πριν απ’...

∆εν είναι ο έρωτας, δεν είναι ο Θεός Αυτό που μας λείπει· εμείς Λείπουμε και μας λείπει, Έχουμε φύγει κ’ είναι απών.   Τον γυρεύουμε τάχα ή μας γυρεύει Και...