Ετικέτα: Ποίηση
Ζητάω σιωπή, Pablo Neuda
Τώρα να μ' αφήνατε ήσυχον
τώρα συνηθίστε χωρίς εμένα.
Τώρα θα κλείσω τα μάτια μου.
Και μόνο θέλω πέντε πράγματα
πέντε ρίζες που ξεχωρίζω.
H μια είναι ο έρωτας...
άτιτλο, Πέννυ Γιώτη
Πνιγμένη
σ' ένα σώμα,
χρόνια παγιδευμένο.
Μπορώ να νιώσω τη λύπη
στα βήματα περαστικών,
τα κρυφά λόγια
γνωστών και αγνώστων,
μα ποτέ τα δικά σου.
Γι' αυτό λοιπόν,
μη διστάσεις απόψε
να με απογοητεύσεις
κι'...
ν’ ακούγεται από μακριά μια φυσαρμόνικα, Τόλης Νικηφόρου
ν’ ακούγεται από μακριά μια φυσαρμόνικα
και να χαμογελάει μια γλάστρα στο μπαλκόνι
αχνά μες στο ψιλόβροχο να ξημερώνει Κυριακή
το χώμα να μυρίζει γειτονιά
και ο ταμπλάς...
Πως μπορείς, Ανδρέας Αγγελάκης
Πώς μπορείς να ξαναμπείς στο δωμάτιο
πού πριν λίγο κράταγες ένα κορμί αγαπημένο;
Βγαίνουν απ’ τις γωνίες χέρια και σε καλούνε
φωνές ψιθυρίζουν στο σκοτάδι μισόλογα «ναι»,...
Στις γκριζοπράσσινες σιωπές, Gaia Zaccagni
Στις γκριζοπράσσινες σιωπές
Αρχαίων καλοκαιριών
Ριζόθηκε μια ελιά
Και η κομψή ματιά
Αστραπιαία σαν αλεπού
Βυθίζεται μακριά
Στη γραμμή του ορίζοντα
Εκεί που σμίγουν
ονείρατα και μνήμες
Πουθενά
Ποτέ και πάντα
Ασπόμαυρα λέπια του καιρού
Στες Σκάλες, Κ.Π. Καβάφης
Την άτιμη την σκάλα σαν κατέβαινα,
από την πόρτα έμπαινες, και μια στιγμή
είδα το άγνωστό σου πρόσωπο και με είδες.
Έπειτα κρύφθηκα να μη με ξαναδείς,...
Οφειλή από χθες, Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου
Αυτών που έφυγαν για πάντα από τη
Ζωή μας.
Κι ας υπήρξαμε αληθινά γι’ αυτούς.
Το αίμα τους μας δόθηκε, μας πονά, και
Γι’ αυτό μας ελέγχει.
Μια Ώρα Πριν, της Λευκοθέας Μαρίας Γκολγκάκη
Άναψε ένα ακόμη τσιγάρο,
γόπες πεταμένες δεξιά και αριστερά, τασάκι γεμάτο στάχτες,
τραυματισμένα δάχτυλα από θραύσματα γυαλιών,
όλα στοιβαγμένα σε ένα μουντό δωμάτιο που μύριζε μπαγιάτικο καπνό.
Το...
Χελιδόνια της βροχής, Διονύσης Καρατζάς
Όλες οι λέξεις μου σε όνειρα τελειώνουν
Νύχτες βροχής ανθίζουν στο κορμί σου
Κι όλες οι θάλασσες μπροστά σου χαμηλώνουν
Όρκους και ευχές που έκανες θυμήσου
Μέσα στα...
Συνάντηση, Federico Garcia Lorca
Άνθος του ήλιου.
Του ποταμού άνθος.
Εγώ
Ήσουν εσύ; Το στήθος έχεις πάμφωτο
Και δεν σ’είδα.
Αυτή
Πόσες φορές σε άγγιξαν
του φουστανιού μου οι άκρες !
Εγώ
Δίχως ν’ ανοίξω, ακούω στο...
Top
Ασάλευτος χρόνος
Στο κεφάλι μου βουίζουν οι σκέψεις μου. Προσπαθώ να τις απομονώσω, μα καθίσταται μάταιο. Σμήνη από λέξεις σχηματίζουν προτάσεις που παλεύω να απαρνηθώ. Προτάσεις που μου ανήκουν, που μου μιλούν την αλήθεια μου, που μου δείχνουν αυτή την πορεία που βαθιά μου θέλω να δω.
