Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Μιχαήλ -ή μάλλον, ποιος τον ξέρει ως Μιχαήλ- …
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης.
Ο ραψωδός της ελευθερίας, ο φλογερός ιδεολόγος. Ο Μίκης, που οι συγχορδίες του πάλλονταν στη συχνότητα της ελληνικής ψυχής και τα τραγούδια του ύψωναν μια σπιθαμή το μπόι των ονείρων της. Ο Μίκης, που κατέβασε τον ήλιο λίγο πιο κοντά στη γη, για να θρέψει με ελπίδες το φτενό χώμα της πικρής πατρίδας.
Ο οικουμενικός μαέστρος, ο μελωδός της ποίησης και της ζωής. Ο Μίκης με τον ασυγκράτητο οίστρο, ο αιμοδότης της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Ο Μίκης, που σήκωσε στα χέρια του την Ελλάδα και την έντυσε με μουσική, έτσι που ν’ ακουστούν οι νότες της ρωμιοσύνης στις γειτονιές του κόσμου.
Κι όταν έφυγε, δάκρυσε η Όμορφη πόλη, που ο ίδιος έκανε ομορφότερη με τη μουσική του, μα υποσχέθηκε να είναι πάντα εδώ: «Όταν φύγω, θα με βρίσκετε στις πορτοκαλιές και τις λεμονιές της Κρήτης»… είπε.
https://www.youtube.com/watch?v=jNRd-cHLvvc
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1999. Είναι φοιτήτρια του τμήματος Φαρμακευτικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το ενδιαφέρον και η προσήλωσή της στο αντικείμενο σπουδών της, στον άνθρωπο και την υγεία, είναι αδιαμφισβήτητα και άμεσα συνυφασμένα με το ανήσυχο πνεύμα της. Ωστόσο, από πολύ μικρή ηλικία πίστεψε στη δύναμη της συγγραφικής πένας, γιατί ένιωσε πως οι λέξεις αναπνέουν, ενώ στοιβαγμένες στη σειρά, αποκτούν ένα βάθος ασύλληπτο. Έτσι, έχει επιλέξει να πορεύεται παρέα με το αστείρευτο μεράκι της, την τέχνη της γραφής και ιδιαίτερα της ποίησης. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής και έχει συμμετάσχει σε μαθητικούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, σε ορισμένους εκ των οποίων διακρίθηκε. Υπήρξε μέλος της συγγραφικής ομάδας στο blog του TEDxUoM 2019. Τον περασμένο χρόνο ένα ποίημά της συμπεριλήφθηκε σε έντυπη ποιητική συλλογή.
Πέρα από την ποίηση και τη λογοτεχνία, αγαπά τις ξένες γλώσσες, τα ταξίδια, την έντεχνη μουσική και τις τέχνες στο σύνολό τους, με ιδιαίτερη αδυναμία στο θέατρο, χάρη στον ιδιαίτερο παλμό και τη μαγεία του. Νοσταλγική και ταυτόχρονα αεικίνητη, απεχθάνεται τη στασιμότητα και πιστεύει στη ζωή και το φως. Όπως άλλωστε της αρέσει να δανείζεται από το Γ. Ρίτσο: «Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι η ομίχλη. Εμείς που λες όλα τα φτιάχνουμε στο φως.»
