Ετικέτα: Αφιέρωμα
Εντίθ Πιάφ: Όσο διαρκεί ένα πέταγμα σπουργιτιού
«Δεν σκάω για το παρελθόν. Στις αναμνήσεις μου έβαλα φωτιά, τις λύπες και τις χαρές μου δεν χρειάζομαι πιά. Σβήστηκαν οι αγάπες και όλα...
Ρούντολφ Νουρέγιεφ: Σαν κύκνος στη λίμνη του μπαλέτου
Ρούντολφ Νουρέγιεφ
Σαν κύκνος στη λίμνη του μπαλέτου
Το όνομά του είναι συνώνυμο με την τέχνη του μπαλέτου. Έδωσε ώθηση και με ένα γκραν ζετέ, ένα...
Η σκοτεινή ιδιοφυία του Αντονέν Αρτώ
Ένα πνεύμα οξυδερκές, μια ψυχή ταραγμένη και μια ευφυία ανεπτυγμένη, δεν είναι απαραίτητος συνδυασμός για να ξεχωρίσει ένας άνθρωπος και να παράξει έργο. Όμως...
Βίνσεντ Βαν Γκογκ: Χορεύοντας με την τρέλα μια έναστρη νύχτα
Οι πίνακες του ρομαντικοί, θυελλώδεις, σημείο αναφοράς για όποιον αγαπά τον κόσμο τέχνης αλλά και για όποιον δεν έχει σχέση με αυτόν. Μέσα στο...
Ξένια Καλογεροπούλου: Με τα χρώματα του παιδικού θεάτρου
Μια πορεία βυθισμένη στο θέατρο και την τέχνη. Μια ζωή σαν θεατρικό έργο, με άρωμα από παλιά κωμωδία, όπου μέσα από τα φωτεινά χρώματα...
Μαρία Πολυδούρη: Μια ποίηση γεμάτη αγκάθινα λουλούδια
Καὶ στάθηκα μπροστὰ σὲ δυὸ μάτια μὲ δίχως ταίρια,
ὡραῖα σὰ λωτολούλουδα, μάτια νοσταλγικά,
ποὺ μοῦ μηνοῦσαν τὴν αὐγή, μὰ ὠιμένα ἦταν ἀστέρια
ποὺ μοῦ εἶχαν ρίξει...
Φλέρυ Νταντωνάκη: Τραγουδώντας την ποίηση με νότες ονείρου
Αν ήταν μια εποχή του χρόνου, θα ήταν η άνοιξη. Εκεί που ανθίζουν οι αμυγδαλιές, που η πλάση ξυπνά, ο ήλιος λάμπει και ένα...
Μέριλιν Μονρόε: Η ξεχασμένη αθωότητα και η λύτρωση που δεν ήρθε...
«Είμαι καλή, αλλά δεν είμαι άγγελος. Αμαρταίνω, αλλά δεν είμαι ο διάβολος. Είμαι απλά ένα μικρό κορίτσι σ’ έναν μεγάλο κόσμο, που ψάχνει να...
Ζαν Ζενέ: Σκιαγραφώντας το έγκλημα μέσα από στρεβλούς καθρέπτες
Μέσα σε όνειρα και απατηλούς καθρέπτες, κάπου ανάμεσα στο έγκλημα και την τέχνη, γεννήθηκε μια πένα που έμελλε να χαρίσει κάποια από τα σπουδαιότερα...
Όταν η Μαρία δεν άντεξε την Κάλλας
Αρκεί μισή νότα για να την αναγνωρίσεις. Ήταν η Νόρμα, η Κάρμεν, η Μήδεια, η Τόσκα. Ίσως η πιο γνωστή προσωπικότητα του 20ου αιώνα...
Top
Το μπάνιο των 5 το πρωί.
Κάπου στα πέρατα του κόσμου, ξεχασμένη από την αγάπη του κόσμου, κοιτάς το παραθύρι σου να δεις ξάστερο ουρανό.
Συνοφρυωμένα βλέμματα, απελπισμένα αγγίγματα και υγρασιωμένα...
